Geen vakantie, geen werkvakantie

Het gaat maar door, een jaar vol nieuwe ervaringen. Buitenschoolse lessen geven aan basisscholen, een musicaltraining,café theaterfestival, etc. Allemaal fantastisch en prachtige ervaringen. Het is nu zomer en ik keek zo uit naar vrije tijd en vakantie, maar nu zit in Bulgarije, daarna ga ik naar Italië en als ik terug ben in Nederland mag ik direct les geven aan drie middelbare klassen op Dalton, de buitenschoolse lessen op basisscholen en de musicaltraining begint dan ook weer. Echt ik klaag niet hoor, ik vind het allemaal fantastisch en ik kijk er erg naar uit, maar ik merk dat ik moe begin te worden. Dagen worden lang en irritaties komen steeds dichterbij. Ik ben zo blij dat ik tussen Bulgarije en Italië, anderhalf weekje heb om helemaal zen te gaan, mijn vriendin te zien en wellicht familie en vrienden rondom Milaan.

De ervaring is fantastisch. Ik begin steeds meer door te krijgen dat deze kids doen alsof hun neus bloed. Echt ze zijn veel slimmer dan wij denken. Ze pakken spelletjes heel snel op, ze weten wat we gaan doen, ze kunnen ontzettend goed met maskers spelen, en ze begrijpen mijn Bulgaars. Maar als het over regels gaat, dan snappen ze er ineens niks meer van. Ze snappen ineens mijn Bulgaarse, 'nee en ja' niet meer en zelfs 'stop' is verwijderd uit hun geheugen. Ik ben de spelletjes een beetje zat dus ik ben strikter op de regels gaan zitten. Ze doen dan net alsof ze heel boos op mij zijn, gaan het klaslokaal uit. Ik druk mijn stopwatch in, wacht 2/3 minuten en 'Tadaa' daar zijn ze weer, even gelukkig als daarvoor en hebben geaccepteerd dat ik strenger ben geworden op de regels.

Ik vind het alleen vervelend dat de 'artiesten' hier zo losjes met regels om gaan. Ja, oké er zitten echt wel een paar 'probleem' kinderen tussen maar, maar meer dan de helft kan die regels echt wel aan, en de 'artiesten' hier zeggen dan: 'Wij zijn geen docenten, maar artiesten, wij bieden hun iets aan, maar we gaan hun niet echt iets leren of bij brengen.' Ik snap die instelling best wel, want we zijn hier maar voor drie weken, maar om nou al dat slaan tegen andere kinderen te accepteren of als je zelf geslagen wordt, te accepteren dat, dat kind weer in je groep zit vind ik gek.

'Maar hee, I keep on gooing!'

I keep you posted.
Greetz from Shiroka Laka